Anneannemle Kemah’a yaptığımız o ziyaretin üzerinden yıllar geçti. Şimdi ben iş güç sahibi yetişkin bir insanım. Anneannemin bana anlattıklarını zaman zaman düşünürüm. Yaşım ilerledikçe anlatılanları daha da iyi idrak ediyorum. İşte kuşaktan kuşağa eğitimin, kültürün geçişi böyle oluyordu demek ki. Bu böyle zincirleme uzayıp gidecekti. Fırat Nehri nasıl asırlardır kesilmeden akıyorsa, uygarlık da böyle kuşaktan kuşağa çoğalarak akıyordu. Anneannemin anneannesi yalnız onu eğitmemişti, ben de onun eğitiminden faydalanmıştım.
Duyana sevmeyi öğretmeye çalışır olabildiğince umutsuzluk nedir bilmezler, onlar umuttan doğmuşlardır. Onunla beraber yaşarlar aynı bedende hem de kardeşçe öksüz gözlerle adalet aramazlar, savaşırlar onun için cesurca. Kutsallıklara atfedilmezler ölgünlükle, yaşamaya dairdirler. Sorularıma karşılık aramam onlarla, zaten yanıttır hepsi rüzgarlara gebe yel değirmeni olmazlar, Don Kişot'turlar.
Kurguyla beslenen yalanlar barındırmazlar, gerçeğin adıdırlar mantıkla kurgulanan mantıksızlar içermezler, anlam barındırırlar otorite parya ilişkilerine övgü düzmezler, özgür karakterlidirler. İçten gelmeyen dışsal isteklere boyun eğmezler, asi ruhludurlar yüzeyselliğin bayağılığına dönüşmezler, derinliklerde yaşarlar. Kalplerde müstahkem mevkiler kurmazlar, onurlu vedalara açıktırlar. Çala kalem yazılmış berbat kaderlere isyan eder, devrimci olurlar. Güçlülerden haklılar değil, haklılardan güçlü yaratır, adil kalırlar kapitalizmin üzerine lanet gibi yapışır, ödünsüzlere ödül gibi umutturlar. Yazarın, “Kurtuluş Aforizmaları” isimli kitabından alıntıdır.
